Ο κύκλος των συναισθημάτων

Η πρώτη στιγμή που κάποιος ακούσει τη λέξη καρκίνος στη διάγνωση είναι η αφετηρία μιας διαφορετικής πορείας. Σε αυτή την αφετηρία μπορεί να αντιδράσει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και να κατακλυστεί από πληθώρα συναισθημάτων. Σε κάθε περίπτωση είναι ένα σοκ, το οποίο ο καθένας μπορεί να το βιώσει διαφορετικά.

Φόβος, θυμός, αμφιβολία, αποστασιοποίηση, δυσφορία είναι μερικά από τα βασικότερα συναισθήματα, που πάντοτε συνοδεύονται από πληθώρα σκέψεων, ερωτήσεων, αμφιβολιών.

Ο ασθενής θα πρέπει να γνωρίζει πως όποια κι αν είναι η συμπεριφορά του, όποια κι αν είναι τα συναισθήματά του, όποια κι αν είναι η στάση του απέναντι στην αρρώστια, τα πάντα είναι φυσιολογικά. Ακόμη και η απότομη αλλαγή συναισθημάτων και η μετάβαση από μία κατάσταση σε άλλη κάθε μέρα ή και κάθε ώρα είναι μια καθόλα φυσιολογική αντιμετώπιση – αντίδραση.

Οι πρώτες μέρες – ή και εβδομάδες – μετά τη διάγνωση είναι πάντοτε δύσκολες, καθώς θα πρέπει ο ασθενής να διαμορφώσει ένα πλέγμα ιδεών, στάσεων και αντιλήψεων απέναντι στη νέα κατάσταση που βιώνει. Μια σύνθετη διαδικασία, που εξαρτάται από πάμπολλες μεταβλητές ανά περίπτωση.

Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν ο καρκίνος επηρεάζει το σώμα, το μυαλό, την ψυχή και ως εκ τούτου τις σχέσεις, την συνήθειες, την καθημερινότητα του ασθενούς.

Ο κύκλος της ασθένειας μοιάζει συνδεδεμένος με ένα γρανάζι με τον κύκλο των συναισθημάτων. Η διάγνωση συνοδεύεται από άγχος, φόβο, στεναχώρια, ανησυχία, θυμό, θλίψη. Η περίοδος της θεραπείας συνήθως αποτελεί μια αέναη εναλλαγή συναισθημάτων, ανάλογα με τα κατά περίπτωση αποτελέσματα, το κατά πόσο επίπονη είναι η διαδικασία, ή με το πόσο υπάρχουν ορατά αποτελέσματα. Ακόμη όμως και στις θετικές εκβάσεις μαρτυρούνται συνεχείς μεταπτώσεις και διαστήματα κατήφειας και θλίψης. Ακόμη και η περίοδος της αποθεραπείας δεν έχει ξεκάθαρη συναισθηματική κατεύθυνση. Όπως ένας αθλητής νοιώθει εξοντωμένος μετά τον αγώνα του και την υπερπροσπάθεια που κατέβαλε, έτσι και ο νικητής της αρρώστιας ίσως νοιώσει κόπωση και εξάντληση παράλληλα βέβαια με τη χαρά της αποθεραπείας. Ίσως ακόμη να αισθάνεται δυσκολία στο να επανέρθει σε ένα φυσιολογικό ρυθμό ζωής και να χρειάζεται να επαναξιολογήσει πολλά πράγματα.

Μια συνεχής διαδικασία εναλλαγής συναισθημάτων είναι όλη η περίοδος της νόσου και ο ασθενής θα πρέπει να είναι αποφασισμένος να τα διαχειριστεί, αφού πρώτα κατανοήσει τη νέα κανονικότητα, ούτως ώστε να μπορέσει να παλέψει με δύναμη ως τη νίκη του.