Η παροχή φροντίδας σε κάποιο αγαπημένο μέλος που πάσχει από καρκίνο μπορεί να αποτελέσει μια έντονα στρεσογόνα διαδικασία, η οποία επιφέρει σημαντικές αλλαγές και στη ζωή του ατόμου που αναλαμβάνει το ρόλο του φροντιστή, θέτοντας συχνά σε κίνδυνο τη σωματική και ψυχική του υγεία. Η επιβάρυνση όμως αυτή επιδεινώνεται όταν εκτός απ’ τη φροντίδα, το άτομο καλείται να βιώσει και να αντιμετωπίσει την ίδια την ασθένεια. Αυτό ακριβώς συνέβη στην Ε. Σ., χρόνια μετά τη διάγνωση της μητέρας της με καρκίνο του μαστού βρέθηκε και η ίδια να νοσεί απ’ τη συγκεκριμένη ασθένεια.
Η Ε. Σ. εξαιτίας του γεγονότος ότι η μητέρα είχε νοσήσει στο παρελθόν, αποφάσισε, ενώ δεν ήταν στην ενδεδειγμένη ηλικία και χωρίς να έχει κανένα σύμπτωμα, να κάνει υπέρηχο στο στήθος και μαστογραφία. Όπως η ίδια αναφέρει κάτι ‘την έσπρωξε’ να το κάνει. Έτσι, τον Δεκέμβριο του 2013 η Ε. Σ., στα πλαίσια αυτού του προληπτικού ελέγχου και ενός χειρουργείου όπου έγινε βιοψία για να εξακριβωθεί τι ήταν αυτή η σκιά που είχε εντοπιστεί, διαπιστώθηκε ότι πάσχει από καρκίνο του μαστού. Η διάγνωση ήταν ca μαστού με 3 εστίες και πειραγμένους λεμφαδένες. Βρέθηκε λοιπόν, να νοσεί παράλληλα με τη μητέρα της.
Τα συναισθήματα από τη διάγνωση της νόσου ήταν έντονα. Ξέσπασε ειδικά στην αρχή, έκλαψε, πένθησε. Σκεφτόταν έντονα το κοριτσάκι της που ήταν 3 χρονών και αυτό τη γέμιζε φόβο και άγχος. Ποτέ όμως δεν σκέφτηκε ‘γιατί σε μένα’, ούτε το έβαλε κάτω. Σαν αθλήτρια που ήταν για μεγάλο μέρος της ζωής της ήξερε να αγωνίζεται σκληρά και να μάχεται μέχρι τέλους με όλες της τις δυνάμεις.
Το θεραπευτικό σχήμα που ακολουθήθηκε περιελάμβανε ένα χειρουργείο όπου πραγματοποιήθηκε μαστεκτομή, χημειοθεραπείες και ορμονοθεραπεία. Ειδικά η ημέρα της μαστεκτομής αποτελεί για εκείνην κάθε χρόνο επέτειο θριάμβου και μέρα γιορτής.
Η εμπειρία της από το νοσοκομείο Άγιος Σάββας όπου και χειρουργήθηκε, αλλά και το νοσοκομείο Χανίων όπου πραγματοποιήθηκαν οι χημειοθεραπείες ήταν πολύ καλή. Θεωρεί άψογο άνθρωπο το γιατρό που τη χειρούργησε και πολύ βοηθητικό και υποστηρικτικό το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό με το οποίο ήρθε σε επαφή.
Μεγάλη υποστήριξη κατά τη διάρκεια της ασθένειάς της έλαβε από τη μητέρα της, αλλά και από την τρίχρονη κόρη της που της στάθηκε σαν να ήταν μεγάλο κορίτσι. Την περίοδο εκείνη λίγους ανθρώπους είχε δίπλα της. Μετά από τόσα χρόνια διαπιστώνει πως είναι αρκετοί (όλοι) αυτοί που φεύγουν από δίπλα σου όταν βιώνεις μια δύσκολη στιγμή ή κατάσταση. Σε μια τέτοια στιγμή καταλαβαίνεις ποιους έχεις πραγματικά δίπλα σου.
Αν και την περίοδο εκείνη ήταν παντρεμένη ο σύζυγος της δεν ήταν ιδιαίτερα υποστηρικτικός. Ο γάμος της ήδη είχε αρκετά προβλήματα και η εμφάνιση της ασθένειας κατάφερε να επιδεινώσει την ήδη υπάρχουσα κακή κατάσταση. Ο κακός της γάμος, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες (το οικογενειακό της ιστορικό, το έντονο άγχος, την κακή διατροφή), πιστεύει ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση της ασθένειας.
Η Ε. Σ. έχει κλείσει 8 χρόνια τώρα που είναι καλά. Συνεχίζει τη ζωή της αφήνοντας πίσω όλα τα άσχημα, έχοντας δίπλα της ανθρώπους που πραγματικά ενδιαφέρονται. ‘Προχωράμε με χαμόγελο πραγματοποιώντας πάντα τις απαραίτητες προληπτικές εξετάσεις’, δηλώνει τονίζοντας με αυτό τον τρόπο και τη σημασία της πρόληψης, που της έσωσε τη ζωή.
Ο καρκίνος επηρέασε σημαντικά τη ζωή της Ε. Σ. Ενώ είχε έρθει στο παρελθόν σε επαφή με την ασθένεια μέσω της φροντίδας που παρείχε στη μητέρα της που νοσούσε, βρέθηκε μετά από χρόνια και η ίδια να πάσχει απ’ αυτήν. Παρά όμως τις δυσκολίες και τα έντονα συναισθήματα πιστεύει πως η νόσος αυτή αποτέλεσε μια αφορμή, μια ευκαιρία να αναθεωρήσει κάποια πράγματα, να ξαναβρεί τον παλιό, ξεχασμένο της εαυτό και να τον βελτιώσει. Επίσης, διαπιστώνει πως η περιπέτεια αυτή τη βοήθησε να απομακρύνει καθετί τοξικό απ’ τη ζωή της και να ζει την κάθε μέρα όπως εκείνη επιθυμεί. Αποφάσισε λοιπόν, τη δύναμη αυτή που βρήκε μέσα από την ασθένεια να τη μοιραστεί με όσες γυναίκες αυτή τη στιγμή παλεύουν αλλά και με όσες έχουν παραιτηθεί απ’ αυτόν το δύσκολο αγώνα. Ελπίζει ότι μέσω του προσωπικού της μοιράσματος να δώσει δύναμη και να μεταδώσει το μήνυμα ότι με θέληση, πίστη, θάρρος και χαμόγελο η μάχη αυτή μπορεί να νικηθεί. Τέλος, υποστηρίζει πως με πίστη στο Θεό όλα στο τέλος θα πάνε καλά, αρκεί βέβαια να ακολουθούμε τις οδηγίες των γιατρών, να πραγματοποιούμε τις προληπτικές μας εξετάσεις σε τακτά χρονικά διαστήματα και να μην αφήνουμε κανέναν και τίποτα να μας χαλάει τη διάθεση και να μας στεναχωρεί.
